اولین انتخابات پارلمانی سوریه در دوره پس از سقوط بشار اسد، صبح یکشنبه (۱۳ میزان ۱۴۰۴) با سیستم غیرمستقیم از طریق حوزه‌های انتخاباتی منطقه‌ای آغاز شد.
این انتخابات، که ۱۳۱ عضو از ۲۱۰ کرسی مجمع مردمی را تعیین می‌کند، در حالی برگزار می‌شود که احمد الشرع (معروف به ابومحمد الجولانی، رهبر سابق تحریرالشام)، رییس‌جمهور موقت دولت انتقالی، یک‌سوم کرسی‌ها (۷۰ کرسی) را برای انتصاب مستقیم رزرو کرده و تأیید ورود بقیه نمایندگان نیز منوط به موافقت وی است، که انتقادات گسترده‌ای را درباره تمرکز قدرت برانگیخته است.
انتخابات در ۶,۰۰۰ رأی‌دهنده از حوزه‌های محلی برای انتخاب دوسوم کرسی‌ها انجام می‌شود، اما در حداقل سه ولایت، از جمله سویدا (دروزی‌نشین) و مناطق شمال شرقی تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه (کردها)، به دلیل تنش‌های قومی و امنیتی، صندوق‌های رأی وجود ندارد و انتخابات به تعویق افتاده است.
این تعویق، حقوق اقلیت‌های کلیدی مانند علوی‌ها، دروزی‌ها و کردها را نقض کرده و سوالات جدی درباره inclusivity و نمایندگی اقلیت‌ها مطرح کرده است.
تمام نامزدها به‌عنوان افراد مستقل رقابت می‌کنند، زیرا احزاب سیاسی منحل شده و سیستم ثبت احزاب جدید برقرار نیست.
همچنین، هیچ سهمیه‌ای برای زنان یا اقلیت‌ها وجود ندارد، که مشارکت زنان را به کمتر از ۲۰% در برخی مناطق محدود کرده است.
منتقدان، از جمله حقوق‌دانان سوری و سازمان‌های بین‌المللی، این فرآیند را “top-down” و فاقد شفافیت می‌دانند و هشدار می‌دهند که می‌تواند شکاف‌های فرقه‌ای را عمیق‌تر کند.
