انسان‌های گذشته هر شب دو بار می‌خوابیدند؛ الگویی که با نور مصنوعی و انقلاب صنعتی تغییر کرد
تحقیقات تاریخی و علمی نشان می‌دهد که انسان‌ها در دوران پیش از مدرنیته، به‌طور طبیعی در دو مرحله می‌خوابیدند: «خواب اول» پس از غروب و «خواب دوم» پس از بیداری کوتاه نیمه‌شب.
اسناد تاریخی از اروپا، آفریقا و آسیا حاکی از آن است که افراد پس از چند ساعت خواب اولیه، حدود نیمه‌شب بیدار می‌شدند و زمانی را به دعا، مطالعه، کارهای سبک یا معاشرت اختصاص می‌دادند، سپس تا صبح دوباره به خواب می‌رفتند.
این الگو با اختراع نور مصنوعی و آغاز انقلاب صنعتی دگرگون شد.
نور مصنوعی با سرکوب هورمون ملاتونین و تغییر ریتم شبانه‌روزی بدن، تمایل به بیداری نیمه‌شب را کاهش داد و الگوی خواب پیوسته هشت‌ساعته را جایگزین کرد.
مطالعات مدرن نشان می‌دهند که در شرایط تاریکی کامل و طولانی، بدن انسان به‌طور خودکار به الگوی خواب دو مرحله‌ای بازمی‌گردد.
از این رو، بیدار شدن در نیمه‌شب لزوماً نشانه بی‌خوابی نیست، بلکه می‌تواند بازتابی از ریتم طبیعی بدن باشد.
