در قلب شهر مزاشریف، مصلای علمیه سلطانیه روز یکشنبه (۱۵ سرطان ۱۴۰۴) میزبان هزاران عاشق دلسوخته‌ی حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بود.
مردان و زنان، با دل‌هایی آکنده از عشق و ارادت، گرد هم آمدند تا در سوگ سالار شهیدان، آیین عزای حسینی را به جای آورند.
در این مراسم معنوی، سخنرانان با کلامی شیوا از حماسه‌ی جاودان عاشورا گفتند و روضه‌خوانان با نوایی سوزناک، مصائب کربلا را به تصویر کشیدند.
نوحه‌سرایی عاشقانه، اشک‌ها را جاری ساخت و دل‌ها را به صحرای نینوا پیوند داد.
اوج این همایش روحانی، برپایی نماز ظهر عاشورا بود که با خشوع و خضوع، در تجدید پیمان با آرمان‌های امام حسین (ع) اقامه شد.
این مراسم، جلوه‌ای باشکوه از عشق و ایمان بود که در سایه‌ی نام بلند عاشورا، در تاریخ مزاشریف جاودانه ماند.
