امیر سعید ایروانی:
در ادامه نامه‌های پیشین ما به تاریخ‌های ۱۳، ۱۶، ۱۸، ۱۹ و ۲۰ ژوئن ۲۰۲۵ (با شماره سندهای S/2025/379، S/2025/387، S/2025/388 و S/2025/391)، و متعاقب دستور دولت متبوع‌ام، با قید فوریت توجه سرکارعالی و اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد را به تهدیدی جدی علیه صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی که ناشی از کاربرد غیرقانونی زور توسط ایالات متحده آمریکا علیه حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران است، جلب می‌نماید.
در ساعات اولیه صبح روز ۲۱ جون ۲۰۲۵ (به وقت محلی)، ایالات متحده آمریکا، در هماهنگی کامل با رژیم اسرائیل که در همان زمان در حال بمباران غیرنظامیان ایرانی و زیرساخت‌های حیاتی کشور بود، به‌طور عمدی، از پیش طراحی‌شده و بدون هیچ‌گونه تحریک قبلی، حملات هوایی علیه سه مرکز و تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان جمهوری اسلامی ایران در فردو، نطنز و اصفهان انجام داد. بلافاصله پس از آن، رییس‌جمهور ایالات متحده به‌صورت علنی مسوولیت این حملات فجیع و کاربرد غیرقانونی زور علیه حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران را ابتدا در شبکه اجتماعی «تروث سوشال» و سپس در یک کنفرانس مطبوعاتی در کاخ سفید بر عهده گرفت.
جمهوری اسلامی ایران این اعمال تجاوزکارانه، بدون تحریک قبلی و از پیش طراحی‌شده را به شدیدترین وجه ممکن محکوم می‌نماید؛ اعمالی که در ادامه حمله نظامی گسترده‌ای است که رژیم اسرائیل در تاریخ ۱۳ جون علیه سایت‌ها و تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران انجام داد.
این اقدامات آشکار تجاوزکارانه و نقض‌های فاحش، از سوی رژیمی که عضو پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای نیست، یعنی رژیم اسرائیل ــ که دارای ظرفیت‌های هسته‌ای اعلام‌نشده و فاقد پادمان، ذخایر تسلیحات هسته‌ای، و سابقه‌ای شناخته‌شده در حمله به تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای در سراسر منطقه است ــ و نیز از سوی ایالات متحده آمریکا، که تنها عضو سازمان ملل است که تاکنون در جنگ از سلاح هسته‌ای استفاده کرده و در دو حمله مجزا در جریان جنگ جهانی دوم میلیون‌ها غیرنظامی را قتل‌عام نموده، و اکنون به‌طور علنی تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را که همواره تحت راستی‌آزمایی کامل و نظارت مداوم سازمان بین‌المللی انرژی اتمی بوده‌اند، هدف قرار داده است، ارتکاب یافته‌اند.
بی‌تردید، تجاوز نظامی ایالات متحده علیه حاکمیت و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران، نقض آشکار و فاحش حقوق بین‌الملل و اصول آمره بین‌المللی مندرج در منشور ملل متحد محسوب می‌شود؛ اصولی که به‌صراحت هرگونه تهدید به زور یا استفاده از زور علیه حاکمیت، تمامیت ارضی و استقلال سیاسی هر عضو سازمان ملل را مطابق با ماده ۲ بند ۴ منشور ملل متحد، ممنوع می‌سازد.
